Jednym z najważniejszych elementów w trakcie budowy domów jest dbałość o jego odpowiednie ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może skutkować poważnymi problemami. Zimą, problemem może być oprócz niedogrzania pomieszczeń pomimo innych źródeł ogrzewania, które też mają swoją cenę, a także występująca z czasem wilgoć i pleśń. Latem natomiast, dom będzie nagrzewał się tak bardzo, że upał wewnątrz będzie nie do wytrzymania, co z kolei może łączyć się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie istnieje wiele sposobów ocieplania domu. Do jednych z najchętniej wybieranych należą pianka PUR -poliuretanowa i wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te sposoby mają swoje wady i zalety, jednak jest wiele czynników, oddziałujących na ich częste wykorzystanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka PUR jest formą ocieplania domu, charakteryzującą się przede wszystkim sposobem aplikacji i szczelnością. Po naniesieniu w postaci natrysku, pianka szybko rozrasta się, dzięki czemu ma możliwość dostosowania się do każdego podłoża oraz wypełnienia wszystkich zakamarków. To oznacza, że ten sposób izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej ochrony oraz niweluje ryzyko powstawania mostków termicznych.

Pianka poliuretanowa dzieli się na dwa typy: piankę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa ma doskonała izolację termiczną ( niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Kiedy wyschnie jest bardzo sztywna, co może narażać ją na uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową wykorzystuje się zwykle na poddaszach. Jest ona bardzo lekka, a za sprawą swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i od niej nie odpada. Przepuszcza wilgoć lepiej niż zmiennokomórkowa, ale nie ma skłonności do nasiąkania wodą.

Wady i zalety pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza doskonałym dopasowaniem do powierzchni, zalicza się w głównej mierze łatwa aplikacja oraz wysoki poziom termicznej izolacji. Mimo różnic między pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, poziom wodoszczelności w przypadku obu jest bardzo wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie dużym plusem, ponieważ jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji domu. Dodatkowo pianka nie będzie dobrym pożywieniem dla gryzoni, dzięki czemu nie zagnieżdżą się w domu tak chętnie. Jest też dobra w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR trzeba dodać głównie jej koszty. Za piankę dobrej klasy zapłaci się wyższą cenę, niż za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada też gorzej w przypadku odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, jednak w płomieniu topi się oraz zwęgla, a po odjęciu ognia samoczynnie gaśnie.

Można spotkać też dużo obaw, co do korzystania z pianki z uwagi na zdrowie, jednak wieloletnie badania wykazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce tylko w trakcie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy nie należy używać pomieszczenia, a przy nakładaniu zakładać specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już żadnej szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest równie często stosowana do ocieplania domów, co pianka poliuretanowa. Porządnie izoluje ciepło i ma doskonałą przepuszczalność. Dodatkowo odpowiednio położona, będzie na lata zatrzymywać swoje właściwości, których też jest sporo. Zwykle są to płyty, maty lub połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i z reguły potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z bazaltu, dolomitu lub kruszywa wapiennego oraz wełna szklana, która powstaje ze stłuczki szklanej z recyklingu oraz z piasku kwarcowego. Aby powstała płyta lub mata, dostarczony materiał roztapia się w odpowiedniej temperaturze, po czym rozwłóknia. Później, dodaje się specjalne żywice i formuje odpowiedni kształt.

Wełna szklana ma większa sprężystość i jest lżejsza oraz ma nieco lepszą zdolnośc izolacji od skalnej, jednak obie wykazują wysoką jakość oraz bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną zazwyczaj używa się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny mineralnej jest jej zupełna odporność na ogień. Posiada ona najwyższą klasę A, czyli stanowi barierę ochronną w razie pożaru. Dodatkowym plusem jest wspaniała izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki PUR, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na uszkodzenia mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też zauważyć, że jej cena jest niższa w stosunku do pianki PUR.

Do wad wełny należy zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt szybko, ale jeżeli tak się stanie, trudno jest ją wysuszyć, co może przyczyniać się do powstawania grzybów i pleśni. Istotne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może być źle położona, ponieważ trudniej wypełnić nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności oraz powstawaniu mostków termicznych. Z kolei masa wełny mineralnej znacząco obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, przede wszystkim w trakcie jej nakładania, dlatego tak jak przy korzystaniu z pianki PUR, niezbędne są środki ostrożności. Rzadko zdarza się, żeby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR vs. wełna mineralna

Zarówno pianka PUR jak i wełna mineralna mają swoje zalety i wady, jednak dla obu znajdą się właściwe zastosowania. Wybór między tymi dwoma tworzywami powinien zależeć od indywidualnych uwarunkowań i oczekiwań. Warto mieć na uwadze najważniejsze czynniki, takie jak koszty ciężar, ognioodporność czy ryzyko wchłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, jakie rozwiązanie będzie najkorzystniejsze.